سلام
ببینید همه ازدواجا خب ممکنه اولش یه سری مسائل پیش بیاد اما اینجا کار اصلی با شماست که چقدر بتونین جمع و جورش کنین و دوباره رابطه رو خوب کنید.و این مشکلات طبیعتا توی ازدواجایی که از قبلش رابطه بوده بیشتره به جرات میتونم بگم99درصدش اینجوریه. چون شناخت با این شرایط واقعا سخت میشه
اتفاقا خیلی کار خوبی کردین که تصمیم گرفتین از هم فعلا دور باشین چون یکی از عواملی که میگین الان هم اون شما رو دوست داره هم شما نمیتونید بهش فک نکنید همون مجاورت هست.حالا اول بدونین که این احساس دوست داشتن کاملا طبیعیه و شما باهرکس دیگه هم مدتی باشین ممکنه این احساس پیش بیاد پس خوبه که خودتونم میدونید باید فعلا ازش فاکتور بگیرین تا بتونین بقیه چیزا رو خوب ببینین.این قدم اول بود
*اینجا واقعا سخته واسه هردو حواستون باشه که بعد از یه مدت ممکنه دوباره احساستون اوج بگیره . یه کم تحملش سخت تر میشه گفتم که بدونین همه اینجورین ولی تو این شرایط فک میکنن عشقشون استثناییه که دوباره اوج گرفته!
من خودم دخترم و درک میکنم ممکنه اون بیشتر از شما سختی بکشه اما این راه عاقلانشه حالا بدون اینکه فک کنین احساسی هست بیاین از صفر مرور کنیم تا معلوم بشه مشکل کجاست
من جزییاتو نمیدونم.لازمم نیست همه رو به ما بگید اینا رو واسه خودتون بررسی کنید ببینید چند درصد باهم میتونید باشید
خودتون الان شرایط ازدواج دارید ؟ چه از لحاظ استقلال مالی و کاری ؟ خانوادگی ؟ عاطفی؟(ینی میتونید مسئولیت یه زن و شاید بچه رو قبول کنین؟)
معیارای شما واسه ازدواج چیا بوده؟خود دختر ؟اخلاقش؟مذهبش؟مالی؟شغل و پرستیژ خانوادگی؟رابطه با اعضای خانوادش؟ و......
اون دختر الان کجای چقدر معیارای شما رو داره؟چند درصد؟
وقتی خانواده ها موافق نباشن یه کم کار سخت میشه.شما میتونین نظرشونو عوض کنین؟ حالا به هر دلیلی نظرشون برگشته. فک میکنید میتونید خودتون جا کنید؟
یا میتونید اگه نظرشون عوض نشد شما و اون دختر تنها باشین بدون کمک و رابطه با خانواده ها؟
خانواده خودتونم مخالفن؟
سوالات زیادن فعلا همینا خوبه
از نظر خودتون یه بار دیگه دقیق تر بگین مشکل چیه؟خیلی دقیق بگید لطفا و هر توضیحی لازمه بفرمایین

مرسی از اینکه وقتتون در اختیار من گذاشتین.
ببینین من از اون دسته از آدمام که با ازدواج در سن خودم موافق نیستم ولی الان که شرایط مجبورم کرده میخوام بهش فکر کنم. من تو خانواده ای بزرگ شدم که بسیار به مسائل عاطفی اهمیت میدن و نمیتونم خانواده خودم یا اونو نا دیده بگیرم. در مورد شرایط هم باید بگم من خودم یه پا روانشناسم و نمیخوام در مورد مسائل عادی و کاملا مشهود این قضیه بحث کنم.مشکل من اخلاق خودمه و شرایطی که خودم درست کردم.البته نا گفته نمونه که اونم یه اخلاقای بدی داره که تو این چند سال نذاشته من خودم باشم ینی واسه اینکه اونو راضی نگه دارم یا بعضا اونو بترسونم که یه کارایی رو نکنه مجبور شدم یه چهره دیگه که چهره واقعیم نبوده رو به خودش یا خانوادش نشون بدم و الان که یه کم موضوع جدی شده هر چی میگم و هر جور میخوام بهش ثابت کنم که من اون آدم نیستم و کارای تو باعث شد من همچین رفتارایی رو انجام بدم باور نمبکنه.و موضوع دیگه اینکه اون بیشتر از من به مشاوره احتیاج داره.من حداقل یه چیزایی رو میفهمم و به این اعتقاد دارم که آدما با گذشت زمان و در شرایط مختلف تغییر میکنن ولی اون میگه نه هیچی عوض نمبشه.من میدونم شاید ما نتونیم با هم خوشبخت بشیم و ازدواج کنیم ولی میخوام همه تلاشمو بکنم.

سلام دوست عزيز
اينكه شما مي خوايد تلاشتونو كنيد براي اينكه شرايط راتغيير بديدتابتونيد ازواج كنيد وهميشه تا حدي كوتاه اومديد يا رفتارايي كرديد براي اثبات وجود ويااثبات براي اينكه دوستتونوراضي نگه داريدويااينكه نظرشو جلب كنيد مشخصه ي عشقه
الان شما با نگاه خواستگار به قضيه نگاه كنيد فكركنيد بهتون معرفي كردن يا دانشگاههي جايي ديديد ايشونو احساسي عمل نكنيد عواقب بدي داره واينم بدونيد كساني كه باهم دوست مي شن بايد بدونند واكنش خانواده چيه پس جبهه نگيريد اگه با ديد خواستگار اين خانوم رضايت بخش بود بسم اله وگرنه همه چيزرو فراموش كنيد ودفه بعدبراي ازدواج رسمي عمل كنيد.
اما اگر خواستيد با ايشون وصلت كنيد بايد با وساطت والدين شروع كنيد واز پدر ومادر بخوايد با والدينشون صحبت كنيد وهمسرتونم *درحال حاضر دوستتونو به يه مشاوره براي اينكه بتونن با شرايط تازه كنار بيان معرفي كنيد ويا پيشنهاد مشاوره براي رفع كدورت ها رو بديد
اميدوارم پيشنهاداتم به كار بياد