سلام
وقت بخیر
دختری23 ساله هستم.با شروع دوره بلوغ تغییرات رفتاری در من بوجود اومد مثل اکثر نوجون های دیگه...بخصوص اینکه خیلی حساس و عصبی شدم من دورهی بلوغ خیلی بدی داشتم...از اون زمان تابحال این حساس بودن وزودرنجی در من وجود داره البته خیلی نسبت به قبل تغییر کردم.بخصوص با ورود به دانشگاه و قرار گرفتن در جمع دوستان...
بیرون از خونه و خانواده همه منو بعنوان ادمی خوش مشرب و خندان و تقریبا مهربون میدونن اینو تو هرجمعی که مدتی با اون جمع بودن به من گفتن..اوایل تضاهر به خوش اخلاقی میکردم و تو جمع دوستام سعی میکردم خودمو کنترل کنم اما الان دیگه رفتارم واقعا اونجوری شده یعنی بیرون از خونه عصبی و حساس نیستم...اما تو خونه خیلی بداخلاقم اکثرمواقع...خیلی زود عصبانی میشم خیلی زود داد میزنم و وقتی اینو متوجه میشم که دیگران بخاطر رفتارم اعتراض میکنم طوری شده که اعضای خانوادم بعد از مدتی وقتی لبخند منو میبینن واقعا خوشحال میشن...خسته شدم ازین وضع واخلاق خودم من در استانه ازدواجم و طرفم هم تصورش اینه که من کاملا مهربون و خیلی خوش خنده ام..دوس ندارم این تصورش رو خراب کنم...این بداخلاقی واقعا اذیتم میکنه و میدونم خانوادم هم خیلی با این رفتارم اذیت میشن....خواهشا منو راهنمایی کنید که چیکار کنم که تو خونه بتونم خودمو کنترل کنم و مثل بیرون از خونه باشم که دیگه رفتارم به شکل مناسبی تثبیت شه
اینم بگم من در یه خانواده فوق العاده متشنج بزرگ شدم اما نمیخوام این توجیهی واسه بداخلاقیم شه...ممنون میشم اگه راهنماییم کنید

سلام فاطمه جون خوش آمدی
عصبانيت و تند مزاجي دوگونه است:
يک نوع آن ريشه در ژنتيک دارد و تا حدودي ارثي است؛ نوع ديگر اکتسابي است و زاييده بينش ها و نگرش ها، توقعات، شخصيت فردي، محيط کار و خانواده است. عوامل تحريک آن گاهي طبيعي مثل تغيير هوا، گرسنگي، کار و تلاش زياد، و خستگي و تحليل رفتن نيروي بدن، کم خوني، به خصوص ايّام عادت ماهانه در دختران مي باشد.

گاهي چيزهايي است که جوان يا نوجوان از آن محروم مي شود و بين او و آرزوهايش فاصله مي افتد و باعث ناراحتي دروني، خودخوري يا پرخاشگري مي شود، مثلاً مي خواهد بخوابد، ديگران مانع مي شوند، يا کاري مي خواهد انجام دهد، ولي از انجام آن ناتوان است، يا مورد ايراد و اشکال ديگران قرار مي گيرد و به زحماتش در خانه توجه نمي کنند. گاهي تفکر رؤيايي و تخيلات، يا توقعات او از خانواده به صورت ناخودآگاه زمينه گوشه گيري و سکوت را فراهم مي آورد.

گاهي اختلاف سن و طرز تفکر اعضاي خانواده در مسايل مختلف و وجود حريم ويژه بين فرزندان و اعضاي خانواده و احساس نداشتن آزادي عمل و شوخي و بذله گويي، موجب چنين حالت و وضعيتي مي شود.

این متنو خوندی؟علتهاش متفاوته.خب مسلما چون توقع تو از دوستات خیلی کمتره و زمان با اونا بودن هم کمتره
خیلی وقتا این رفتارا طبیعیه اصلا نگران نباش
اما تو مهمترین قدمو برداشتی ینی خوت متوجه اشکال کارت شدی و میخای تغییرش بدیواین با عث میشه لحظه لحظه روی کارت نظارت کنی تا بهتر بشه
شکي نيست که قدرت اراده و عزم، و هنر زندگي و نيکو زيستن را بايد نخست در برقراري رابطه صميمي با اعضاي خانواده جستجو کرد. براي رسيدن به اين هدف امور زير را رعايت کنيد:

1ـ براي هر روز حرف هايي براي گفتن در خانواده تهيه کنيد. اين حرف ها مي تواند جُک و شوخي يا از خبرهاي جالب روزنامه ها، مجلات، صدا و سيما، يا از اقوام و خويشان باشد. براي اين کار دفترچه يادداشتي هميشه همراه شما باشد.
2ـ توقعات خود را از اطرافيان کاهش دهيد و سعي کنيد به ديگران به خصوص خانواده کمک دهيد، تا کمک بگيريد.
3ـ اعضاي خانواده را دلسوز و يار و ياور ايام خوشي ها و ناخوشي هاي خود بدانيد. از بدبيني نسبت به ديگران به شدت بپرهيزيد.
4ـ هر وقت گرسنه شديد، چيزي بخوريد. هيچ وقت با حالت گرسنگي يا تشنگي وارد خانه نشويد، ولي سعي کنيد تا جاي که ممکن است نهار و شام و صبحانه را در جمع اعضاي خانواده بخوريد و کنار هم بنشينيد تا صميميت بيشتر گردد.
5ـ فعاليت هاي فکري يا بدني شما متناسب با ميزان توان تان باشد. کار بيش از حد توان بر اعصاب و روان تأثير منفي مي گذارد.
6ـ اگر در ايام عادت ماهانه، عصبانيت شما زيادتر است، بدانيد که کم خوني داريد، حتماً به پزشک مراجعه کنيد و از قرص هاي آهن ساز و غذاهاي مانند عدسي و اسفناج استفاده کنيد.
7ـ در شيوه رفتار خود با خانواده تغييرات محسوسي ايجاد کنيد تا نگاه و ذهنيت اطرافيان نسبت به شما تغيير يابد، مثلاً با سلام و خنده و چهره اي شاد و گاهي هم با هديه وارد خانه شويد. بررسي کنيد چه کارهايي و چه نوع اخلاق و رفتاري مورد پسند اعضاي خانواده ات همان کار را انجام دهيد.
8ـ خود را از صحنه مشاجره دور کنيد و از ابراز نظر خود جز در موارد ضرور پرهيز کنيد.
9ـ با مطالعه برخي کتاب هاي روان شناسي جوان و نوجوان و آيين معاشرت و برقراري ارتباط با ديگران، بينش و نگرش فردي و اجتماعي خويش را تغيير دهيد.

این مطالب میتونه مفید باشه.اما راهکاری که خییییییییییییلی جواب میده همون نظارت هست منتها به شکل اصولیش:

یه دفترچه بر میداری هر برگ رو مخصوص یه روز میذاری ، روی رفتارات دقت میکنی و هر بار که عصبانی شدیو از کوره در رفتی روی کاغذ مثلا شنبه مینویسی : ساعت 2 ظهر از بیرون اومدم خسته بودم مامان گفت ...من عصبانی شدم ...کردم

روز ، ساعت، دلیل خودت، عکس العملت اینا آیتم های مهمن
چون مجبوری اینا رو یادداشت کنی خودبخود روی رفتارت دقیق میشی و دلت میخاد اینا کمتر شن شاید دوهفته نشه که این رفتارا خییییییلی کم میشه