(۴-مهر-۱۳۹۰ ۰۴:۰۳ عصر)محسن عزیزی نوشته شده توسط:  سلام

چندسال دارید؟

در روز چه مدت خیالبافی می کنید؟

در مورد چه چیزهایی خیالبافی می کنید؟

در چه مواقعی بیشتر؟

(1من 19سالمه.

(2)خیلی زیاد-- تقریبا روی هم رفته 8تا9ساعت(صبح -ظهر-شب).بعضی اوقات بیشتر هم میشه و تا نیمه شب خیالبافی میکنم.

(3)اینگونه افکار: (اینها رو از این وبلاگ پیدا کردم-قسمتی از مقالات دکترقائمی http://samiraeslamieh.blogfa.com/post-126.aspx
ــ تصور یک قهرمان شجاع، فردی ماهر با چهره ای قابل تحسین، بی نظیر و فوق العاده که همه مسائل و مشکلات او حل شده است و از عهدۀ همه مسئولیت ها برمی آید. ــ تصور فردی مهم از تیپ مثلا" شاهزادگان که قادر به انجام فلان کار است و با اینکه می داند این تصور غیر واقعی است. ــ تصور فــــردی متهم که دیگــــران می خواهند به حساب او برسند. ــ تصور فردی مظلوم که مورد ستم و اجحاف قرار گرفته است.ــ تصور فـــردی مهم که همه کار از او برمی آید و می تواند به مــوقعیتهای مناسبی برسد و قدرت همه کارها را دارد. ــ تصور فردی محبوب که همه دوست دارند او را در کنار بگیرند و وجود او را سبب سرور و شادمانی می دانند و برای او عظمتی قائلند.
و....

(4)شبانه روز
دو نکته: یکی اینکه این مقاله برای کودکان بوده -من این حالت رو دارم اما متناسب با سن و ... خودم.
یکی دیگه اینکه اقای قائمی تو همین مقاله راهکار هایی گفته ولی من بعضی اوقات فکر میکنم باید دارویی مصرف کنم.شاید راه های درمانی که پیشنهاد دادن برای کودکانه.

(۶-مهر-۱۳۹۰ ۰۳:۰۳ عصر)محسن عزیزی نوشته شده توسط:  

مقاله خوبی بود

همین راهکارها در مورد بزرگسالان هم میتونه به کار بره

ببینین اول باید دید که چه عواملی موجبات این خیال پردازیها رو فراهم میکنن و کدامیک از این عوامل قابل کنترل توسط شما هستند؟

بعد باید ببینیم که از این خیالبافی ها چه چیزی عاید شما میشه و چه لذتی در پی داره که بهش ادامه میدین؟

بعد هم باید روی عوامل ایجادکننده کار کنیم، و عوامل نگهدارنده رو تحت کنترل خود در بیاریم

همچنین یه کارهایی رو باید انجام بدین که نیاز به متمرکز شدن داره تا ذهنتون درگیر کار بشه و نتونین به خیالبافی بپردازین

البته همینجا بگم که تخیل در همه ما هست و چیز بدی هم محسوب نمیشه، البته تا زمانی که مخل زندگی و کار روزمره ما نشه و اذیتمون نکنه. تخیل خودش میتونه مولد باشه و فکر خلاق ایجاد کنه

اینطور که شما گفتید، باید فرصت آزاد زیادی در طول روز داشته باشید که این همه وقتتون صرف خیالبافی میشه، درسته؟

پس اولین کار و مهمترین کار اینه که یه برنامه ریزی روزانه برای گذران اوقاتتون بریزیم، اون هم در دنیای واقع

همچنین در مواقعی که بیکار میشین و تنها هستین باید به کاری مثل حفظ کردن شعر بپردازین تا ذهنتون متمرکز بشه روی شعر و به خیالبافی نپردازین؛ البته در اینجا فقط حفظ شعر مهمه و اینکه برای خودتون یه بازه زمانی مشخص در نظر بگیرین و یک شعر رو حفظ کنین

اگر به طور دقیق تر مشخص کنید که در مورد چه مسائلی خیالبافی می کنید و اینکه آیا دلایل این خیالبافی رو میدونید یا نه، ممنون میشم

در ابتدا بگم که من عادت دارم این تخیلاتم رو(فقط همین نوع تخیل)در حال راه رفتن انجام بدم.نشسته نمیتونم.سختمه.
من با خودم فکر میکنم مثلا یه هنرمند خیلی نخبه وخارق العاده ای هستم یا مثلا یه فرد خیلی خیلی با ایمان وبا تقوا یا یه کسی که خیلی از لحاظ فکری بالاست و فیلسوفه ویا در یه رشته علمی یا فنی خیلی متخصص وخلاق ومخترع هستم ویا...

من وقتی فکر میکنم این طوری هسته که عده ای نظاره گر من و اعمال شگفت انگیزم هستند یعنی خودم عمدا این تصور رو میکنم که اشخاصی دارند به من و زندگی من نگاه میکنند یا انها را وارد داستانهای خودم میکنم تا اعمال و رفتار شگفت من رو ببینند .ودر تخیلاتم تمام سعی خود را میکنم تا این کار های شگفت انگیزم مستدل باشد و قابل باور.

حالا این اشخاصی که نظاره گر فیلم زندگی خارق العاده من هستند یا وارد ان شدند دسته های متفاوتی هستند.بعضی اوقات هنرمندان مشهور یا مورد علاقه ام بعضی اوقات فوتبالیست های مشهور وبعضی اوقات دوستان یا همکلاسی هایم و...

من در زندگیم هر موقع (بیشتر اوقات)عمل وحرکتی جالب و مورد توجه خودم از این اشخاص میبینم سریع تحریک میشوم تا در ان مورد خیالبافی کنم دست خودم هم نیست. مثلا اگر ببینم یه بازیگرنوجوان جایزه بهترین رو گرفته شروع میکنم خیالبافی ودر ذهن خودم یه جریان و اتفاقاتی رو سرهم میکنم ویه عده اشخاص رو(اشخاصی که از بزرگ نمایی خودم جلوی انها لذت میبرم مثل جمعی از هنرمندان) وارد ذهنم میکنم ونشون میدم من خیلی خیلی از اون بازیگر بالاترم و این برام خیلی لذت داره.

خیالبافی من همیشه در اثر تحریک نیست انگار بهش معتاد شدم .عادت شدیدی پیدا کردم این فکرها رو بکنم.چه خسته باشم چه نباشم-چه غمگین باشم چه خوشحال -شدیدا در زندگیم فرو رفته. حتی خیلی از کارهای روزمره رو وقتی خسته میشم انجام نمیدم ولی حاضرم این کار رو انجام بدم-حتی از خواب خودم هم بگیرم.شروع میکنم به راه رفتن وخیال کردن و کاملا گرم ان میشم ولذت میبرم ودرکل زندگی جذاب و شیرینی در ذهن خودم دارم.
راستی یه چیز دیگه من خواهر جوانم هم این طوریه(خودم فهمیدم) اما نه به شدت من.اون هم راه میره و از این فکرا میکنه.

(۷-مهر-۱۳۹۰ ۱۲:۴۶ صبح)محسن عزیزی نوشته شده توسط:  

ممنون

خب با این حساب برای کم کردن این خیالبافی ها چند راهکار زیر رو پیشنهاد میکنم:

1. علایق خود رو مورد بررسی قرار بدین و با شناخت استعدادهای خود سعی کنید اونها رو در دنیای واقعی بروز بدین. این رو به این دلیل میگم که در دنیای تخیل انسان میتونه به هرکجا خواست بره ولی چون این رفتن واقعی نیست، پس از بازگشت حس خوبی به آدم نمیده، مگر اینکه اون خیال رو مرتب تکرار کنه که منجر به اتلاف وقت و به هدر رفتن زندگیش میشه؛ پس بهترین کار این هست که خودتونو بشناسین و استعدادهاتونو شکوفا کنین

2. این نکته رو مرتب در ذهن خودتون تمرین و مرور کنید که انسانهای هنرمند هم افرادی چون من و شما هستند و فقط استعدادی داشتند و اونو شکوفا کردند و به جایی رسیدند. ماهم اگر استعدادهامونو بشناسیم و شکوفا کنیمشون هنرمندیم

3. کنترل قوه خیال: به محض اینکه دیدید دارید شروع به خیالبافی می کنید و مانع کارهای روزمرتون میشه، بنشینید(چون گفتید در حالت نشسته فکر و خیالتون کمتر میشه) و به فعالیتی دیگر که به تمرکز احتیاج داره بپردازید. حفظ شعر یا کارهای دستی میتونه مفید باشه.

4. در هنگام خواب، برای خودتون وقت تعیین کنید که به اعمالی که در اون روزش انجام دادید فکر کنید و محاسبه کنید کارهاتونو. با این کار فکرتون مشغول اعمال روزتون میشه و خیالبافی کمتر میشه

5. شاید مهمترین نکته این که برنامه ریزی کاملا مشخص و مرتبی برای هر روز خودتون در نظر بگیرید و خودتونو مقید به انجام اون برنامه کنید. مطالعه کتاب، ورزش و ...، تفریحات سالم، تدبر در جهان خلقت و ...، کار و فعالیتهای متنوع و همچنین گذران اوقات با دوستان و آشنایان میتونه شما رو به سمت دنیای واقع بیشتر سوق بده و از خیال دور کنه

6. یکبار این تصور رو بکنید که واقعا در حضور جمعی از هنرمندان دارید تشویق میشید. از خودتون بپرسید که بعدش قراره چی بشه و چه اتفاقی بیفته؟آیا این تشویق ها تاثیری در زندگی شما داره؟با تشویق هنرمندان به کجا میرسید؟آیا این نهایت آرزوی شماست؟

ممنونم ازتون.خداحافظ