من تک عروس یه خانواده سنتی هستم که فقط یه پسر دارن و 4 تا دختر
من با مادر شوهرم توی یه ساختمون زندگی میکنم
مادر شوهرم خیلی فضول و کنجکاوه توی تمام مسائل
مثلا اگه بخوام جایی برم و صدای کفشم رو بشنوه در رو باز میکنه و میپرسه کجا میری و وقتی هم برمیگردم باز در رو باز میکنه ببینه که با کی اومدم و کجا بودم و چی پوشیدم
وقتی هم صدایی از خونمون میشنوه سریع یا زنگ میزنه یا میاد دم درمون که ببینه صدای چی بود
وقتی درپشت بوم رو باز و بسته میکنم از راهرو صدا میکنه ببینه کیه
همیشه انگار مشکوکه به همه چی
و همش هم دوست داره پیشش باشم
اصلا به من حق نمیده که شاید بعضی روزها بخوام تنها باشم یا با شوهرم خلوت کنم
همش دوست داره بچه هاش دورش باشن
و یه روز که میبینه پیشش نمیریم به حالت قهر میذاره میره بیرون و به ما هم نمیگه که کجا میره
و وقتی منو میبینه تیکه میندازه و زخم زبون میزنه
من هیچ وقت بهش بی احترامی نکردم
و همیشه نهایت کاری که میتونستم رو واسش کردم
اما نمیتونم زخم زبون رو تحمل کنم و کاراش حرص آدم رو در میاره
و چون میدونم همش بهم تیکه میندازه یه جور ترس توی من به وجود اومده و مانع میشه که برم پیشش
و باعث شده که اگه مثلا یه روز نرفتم پیشش از ترس تیکه انداختنش و سوالهاش که کجا بودی و چرا نیومدی وکجا رفته بودی و این حرفها بازم فرداش رغبت نکنم برم پیشش
و وقتی هم که به شوهرم میگم میگه به من ربطی نداره و مشکلت رو با مادرم خودت حل کن
نمیدونم منم باید با زخم زبون جوابش رو بدم یا باز تحمل کنم؟
به یکی از دخترهاش که راحت تر بودم هم مشکلش رو گفتم و اون هم گفت اخلاق مادرم همینه اگه ناراحتت کرد بهش بگو
اما من اصلا نمیتونم بهش بگم
یعنی اصلا روم نمیشه
چیکار باید بکنم؟؟؟

خواهر گلم من مشاور نیستم ولی چون 12 ساله که ازدواج کردم یه توصیه هایی برات دارم
اول اینکه اصلا سعی کن به اینکه این کارای مادر شوهرت اذیتت می کنه فکر نکنی چون هم وقتت رو که خیلی با ارزشه از دست میدی هم اعصابت داغون می شه من نمی دونم شما چند ساله که باهم زندگی می کنین ولی شاید ایشون از تنهایی خوشش نمیاد ویا فکر می کنه اگه اینجوری نباشه به شما بی احترامی کرده من خودم تو یه خانواده سنتی بزرگ شدم و می دونم که رعایت این تیپ احترام گذاشتنا سخته که نمی توونی احساست رو به طرف مقابل بگی اتفاقا اینکه همسرتون تو این کار دخالتی نمی کنن خیلی هم خوبه برای اینکه مادرشون هر واکنش ایشون توی مسائل خانوادگی مادر پسریشون رو به شما ارتباط میدن خیلی خوبه که شما به ایشون بی احترامی نمی کنین برای ایشون بهانه های مودبانه بتراشین که دارین مثلا پتو ملافه می کنین یا..... بد نیست توی یک سری کارا هم که خودتون مایلید نظرشون رو بپرسین و اونجا نظر خودتون رو هم بگین بدون اینکه بی احترامی پیش بیاد یه حرف خوبی از دکتر مجد به یاد من مونده اونموقعی که تازه ازدواج کرده بودم و از یک سری رفتار های مادر شوهرم معترض بودم یکی از دوستان به من نوار سخنرانی های ایشون رو داد و ایشون فرموده بودند که اگر دختر خانمها و آقا پسر های ما قبول کنند که در نظر خانواده همسرشون شهر وند دوم هستند خیلی از مسائل حل میشه سعی کن اینجوری فکر کنی که ایشون هم مانند مادر خودت یه نگرانی هایی برای زندگیتون دارن و زندگی پسرشون رو دوست دارن سعی کن برای خودت سرگرمی هایی رو بوجود بیاری که کمتر به این مسائل فکر کنی